دمولسیفایر معکوس برای جداسازی نفت از آب در میدان نفتی

نحوه استفاده از دمولسیفایر معکوس؟ این روش بر اساس انواع مختلف فاضلاب روغنی و انتخاب دمولسیفایر معکوس مختلف است. با استفاده از دمولسیفایر معکوس صحیح برای فاضلاب روغنی، به عنوان یک کارخانه دمولسیفایر معکوس، می‌توانیم عملکرد خوبی در جداسازی روغن از آب داشته باشیم.

استفاده از دمولسیفایر معکوس معمولاً شامل مراحل زیر است: 

۱. آنالیز نمونه: قبل از استفاده از دمولسیفایر معکوس برای جداسازی فاضلاب روغنی، انجام آنالیز دقیق ترکیب و خواص فاضلاب روغنی ضروری است. آنالیز نمونه دمولسیفایر معکوس در چین به تعیین نوع و دوز مناسب دمولسیفایر معکوس کمک می‌کند.

۲. انتخاب امولسیون‌زدای معکوس مناسب: همانطور که گفته شد، فاضلاب‌های روغنی مختلف به امولسیون‌زدای معکوس متفاوتی نیاز دارند. عواملی مانند نوع و غلظت روغن، وجود سایر آلاینده‌ها و پی اچ فاضلاب، همگی بر انتخاب تأثیر می‌گذارند.

۳. تعیین دوز دمولسیفایر معکوس برای جداسازی آب و روغن: بر اساس نتایج آنالیز نمونه، دوز مناسب دمولسیفایر معکوس باید محاسبه شود. معمولاً این کار از طریق آزمایش‌های جار یا با مراجعه به توصیه‌های سازنده (کارخانه دمولسیفایر معکوس) انجام می‌شود.

۴. مخلوط کردن: دمولسیفایر معکوس باید کاملاً با فاضلاب روغنی مخلوط شود. این کار را می‌توان از طریق روش‌های مختلفی مانند هم زدن مکانیکی یا تزریق در نقاط خاص برای اطمینان از توزیع یکنواخت انجام داد.

۵. زمان واکنش: پس از اختلاط، زمان کافی برای وقوع فرآیند امولسیون‌زدایی معکوس در نظر بگیرید. زمان واکنش می‌تواند بسته به ویژگی‌های فاضلاب و امولسیون‌زدایی معکوس متفاوت باشد.

۶. جداسازی: پس از اتمام واکنش، فازهای روغن و آب از هم جدا می‌شوند. این کار را می‌توان از طریق روش‌هایی مانند رسوب‌گذاری، سانتریفیوژ یا استفاده از دستگاه‌های انعقاد انجام داد.

اقدامات احتیاطی برای بهینه‌سازی فرمول 

۱. سازگاری با خواص امولسیون：

اگر قطرات روغن امولسیون بار منفی قوی داشته باشند (برای مثال، هنگامی که حاوی امولسیفایرهای آنیونی هستند)، ترجیحاً باید از امولسیون‌کننده‌های کاتیونی (مانند نمک‌های آمونیوم چهارتایی) استفاده شود. 

اگر امولسیون خنثی باشد (مانند فاضلاب روغن معدنی)، انواع غیر یونی (مانند پلی اترها) یا انواع کامپوزیت مناسب تر هستند. 

۲. تنظیم با توجه به شرایط محیطی:

در دماهای پایین (<20℃)، می‌توان نسبت الکل‌های با مولکول کوچک (مانند اتانول) را افزایش داد تا ویسکوزیته کاهش یابد و انتشار افزایش یابد. 

در مقادیر پی اچ بالا (ههههه9)، اجزای کاتیونی باید کاهش یابند (زیرا مستعد هیدرولیز هستند) و پلیمرهای مبتنی بر پلی‌آمین (با مقاومت قلیایی) باید افزایش یابند. 

۳. ارزیابی راندمان جداسازی امولسیون

بهینه‌سازی از طریق شاخص‌هایی مانند زمان جداسازی آب، محتوای روغن در فاز آب و محتوای آب در فاز روغن انجام می‌شود. به‌طورکلی، دوز مؤثر 0.1 تا 1 گرم در لیتر است (به‌طور خاص بسته به غلظت امولسیون). فرمول دمولسیفایر معکوس باید مطابق با سناریوهای کاربردی واقعی به‌صورت سفارشی ساخته شود. مثال‌های فوق می‌توانند به‌عنوان یک چارچوب اساسی عمل کنند و نسبت‌های اجزا را می‌توان از طریق آزمایش‌های در مقیاس کوچک تنظیم کرد تا به بهترین نتایج دست یافت.