افزودنی دمولسیفایر

در حال حاضر، طیف گسترده‌ای از افزودنی‌های دمولسیفایر برای نفت خام در داخل و خارج از کشور وجود دارد، اما بیشتر ترکیبات افزودنی دمولسیفایر، افزودنی دمولسیفایر غیر یونی هستند و اثرات دمولسیفاسیون آنها متفاوت است. اما از نظر ترکیب مولکولی، آنها عمدتاً کوپلیمرهای اتیلن اکسید و پروپیلن اکسید هستند. در حال حاضر، عمدتاً پنج نوع افزودنی دمولسیفایر غیر یونی رایج در میادین نفتی وجود دارد:

۱.نوع پرگال یا باز که کوپلیمری از الکل پرکربن یا آلکیل فنول به عنوان آغازگر و اکسید اتیلن است.

نوع ۲.اس پی، یک کوپلیمر با الکل پرکربن به عنوان آغازگر.

۳. انواع باش و بی پی و محصولات اصلاح‌شده آنها، کوپلیمرهای دو یا سه قسمتی پروپیلن گلیکول با اتیلن اکسید و پروپیلن اکسید و محصولات اصلاح‌شده آنها.

نوع 4.پزشک عمومی، یک کوپلیمر سه بخشی با گلیسرول به عنوان آغازگر.

۵.انواع واقعیت افزوده و اف و محصولات اصلاح‌شده آنها، کوپلیمرهای دوتایی و سه‌تایی با رزین آلکیل‌فنول فرمالدئید به عنوان آغازگر و محصولات اصلاح‌شده آنها.

آبگیری با استفاده از جداکننده امولسیون می‌تواند به طور موثری ساختار پایدار امولسیون نفت خام را مختل کرده و آب امولسیون شده را از نفت خام جدا کند. این امر به کاهش محتوای آب نفت خام و در نتیجه افزایش خلوص آن کمک می‌کند. به عنوان مثال، پس از عملیات جداکننده امولسیون، محتوای آب نفت خام می‌تواند از درصد نسبتاً بالایی (مانند 10٪ - 30٪) به سطح پایین‌تری (مانند 0.5٪ - 3٪) کاهش یابد و آن را با الزامات فرآوری پالایشگاه‌ها مطابقت بیشتری دهد.

صنعت نفت، زمینه اصلی کاربرد افزودنی‌های امولسیون‌زدا برای نفت خام است. 

هدف اصلی، جداسازی امولسیون‌های تشکیل‌شده توسط نفت خام و آب همراه آن است (بیشتر نفت خام، امولسیون آب در نفت است و برخی از نفت خام‌های با برش پرآب، امولسیون نفت در آب هستند). 

آبگیری با استفاده از جداکننده‌های امولسیون‌شونده نفت خام: در طول فرآیند استخراج نفت خام، به دلیل اختلاط آب سازند، آب تزریقی و نفت خام، یک امولسیون پایدار تشکیل می‌شود (میزان آب می‌تواند به 30 تا 80 درصد برسد). افزودنی جداکننده امولسیون برای نفت خام (مانند پلی‌اترها، پلی‌آمین‌ها) می‌تواند در فاز آبی حل شود، به سرعت در سطح مشترک نفت-آب پخش شود، فیلم سطحی تشکیل شده توسط امولسیفایرها (مانند آسفالتن‌ها، رزین‌ها) را بشکند، به هم پیوستن قطرات آب را به قطرات بزرگ و رسوب‌گذاری افزایش دهد و در نهایت جداسازی نفت-آب را محقق کند. این جداکننده‌های امولسیون‌شونده به ویژه برای نفت خام با برش آب بالا مناسب هستند. به دلیل پراکندگی قوی‌تر آنها در فاز آبی، راندمان جداکننده امولسیون آنها بالاتر از جداکننده‌های محلول در نفت است (میزان آبگیری می‌تواند به بیش از 95 درصد برسد). 

تصفیه فاضلاب روغنی در پالایشگاه‌ها: فاضلاب تولید شده در طول فرآیند پالایش (مانند فاضلاب نمک‌زدایی، فاضلاب شستشو) حاوی مقدار زیادی روغن امولسیون شده (امولسیون روغن در آب) است. آبگیری با مواد امولسیون‌زدای محلول در آب می‌تواند قطرات روغن را به هم متصل و شناور کند و بازیابی روغن را توسط مخازن جداسازی روغن بعدی یا تجهیزات شناورسازی تسهیل کند. این امر میزان روغن موجود در فاضلاب را کاهش می‌دهد (از چند صد میلی‌گرم در لیتر به کمتر از 10 میلی‌گرم در لیتر) و تأثیر آن را بر تصفیه بیوشیمیایی بعدی به حداقل می‌رساند.