امولسیون آپام برای فاضلاب

امولسیون آپام فاضلاب که تفاوت آن در وزن مولکولی و درجه آنیونی آن است. لخته‌ساز پلی‌اکریل‌آمید آنیونی (امولسیون آپام) همیشه برای تصفیه آب تولیدی و تصفیه لجن روغنی استفاده می‌شود.

امولسیون آپام برای فاضلاب یک افزودنی شیمیایی است که به طور گسترده در اس تی پی و پالایشگاه‌ها استفاده می‌شود.

امولسیون آپام نوعی ماده امولسیونی است که از آکریل آمید پس از عملیات آنیونیزاسیون ساخته می‌شود. فرمول شیمیایی امولسیون آپام (C3H5NO)n است و از نظر ظاهری، در تصفیه فاضلاب به صورت مایع آپام به صورت امولسیون سفید رنگ استفاده می‌شود. 

محتوای فلوکولانت پلی آکریل آمید آنیونی برای میدان نفتی 40٪ است.

وزن مولکولی امولسیون آپام فاضلاب 15 تا 30 و وزن مخصوص آپام فاضلاب 1.0 و مقدار پی اچ (محلول آبی 1٪) 6.5 تا 7.5 است.

نسبت اختلاط امولسیون لخته‌ساز پلی‌اکریل‌آمید آنیونی (آپام) و لخته‌سازهای معدنی (مانند پلی‌آلومینیوم کلراید پک، پلی‌فریک سولفات پی اف اس و غیره) مقدار ثابتی نیست. این نسبت باید با توجه به عواملی مانند ویژگی‌های کیفیت آب، اهداف تصفیه و مدل‌های معرف، به صورت انعطاف‌پذیر تنظیم شود. در کاربردهای عملی، نسبت این دو (که بر اساس مواد مؤثر محاسبه می‌شود) معمولاً مشخصه لخته‌ساز آلی را به عنوان جزء اصلی و امولسیون آپام را به عنوان جزء کمکی نشان می‌دهد. 

قوانین و محدوده‌های مرجع رایج به شرح زیر هستند: 

۱. قوانین نسبت هسته (محاسبه شده بر اساس مواد تشکیل دهنده فعال) نسبت مواد تشکیل دهنده فعال لخته ساز معدنی (به عنوان مثال پک/پی اف اس) به امولسیون آپام معمولاً بین ۱۰:۱ تا ۱۰۰:۱ است. یعنی به ازای هر ۱۰ تا ۱۰۰ قسمت از مواد تشکیل دهنده فعال لخته ساز معدنی، ۱ قسمت از مواد تشکیل دهنده فعال امولسیون آپام اضافه می‌شود. 

دلیل: لخته‌سازهای معدنی عمدتاً ذرات کلوئیدی را از طریق خنثی‌سازی بار بی‌ثبات می‌کنند و برای تکمیل لخته‌سازی اولیه به مقدار کافی نیاز دارند. امولسیون آپام به عنوان یک کمک منعقدکننده با وزن مولکولی بالا، تشکیل لخته‌ها را از طریق پل‌زنی جذب سطحی تقویت می‌کند. مقدار کمی از آن می‌تواند به طور قابل توجهی اثر را بهبود بخشد و استفاده بیش از حد ممکن است باعث پراکندگی لخته‌ها به دلیل درهم‌تنیدگی زنجیره‌های مولکولی شود. 

۲. عوامل کلیدی مؤثر بر نسبت فلوکولانت پلی آکریل آمید آنیونی 

۱) ویژگی‌های کیفی آب

۲) اهداف درمانی

3) مدل‌های واکنشگر

لخته‌سازهای معدنی: شدت بار پک (نمک آلومینیوم) و پی اف اس (نمک آهن) متفاوت است. پی اف اس با آب با کدورت بالا سازگارتر است و ممکن است به نسبت کمتری از آپام فاضلاب نیاز داشته باشد. 

امولسیون آپام: هرچه وزن مولکولی بالاتر باشد (زنجیر بلندتر باشد)، توانایی پل زدن قوی‌تر و دوز مصرفی کمتری مورد نیاز است. این نسبت ممکن است به سمت ۱۰۰:۱ میل کند. 

۳. پیشنهادات عملیاتی عملی 

۱) نسبت را از طریق آزمایش‌های جار تعیین کنید: فاضلاب مورد نظر برای تصفیه را بردارید، غلظت لخته‌ساز معدنی را ثابت کنید، به تدریج دوز امولسیون آپام را تنظیم کنید و اندازه لخته‌ها، سرعت رسوب‌گذاری و کدورت محلول رویی را مشاهده کنید تا نسبت بهینه را پیدا کنید (معمولاً با معیارهای شفاف‌ترین محلول رویی و سفت‌ترین لخته‌ها). 

۲) ترتیب دوز: ابتدا فلوکولانت معدنی را اضافه کنید (به مدت ۱-۲ دقیقه هم بزنید تا ذرات در ابتدا بی‌ثبات شوند) و سپس امولسیون آپام را اضافه کنید (به آرامی هم بزنید تا از شکستن فلوک‌ها جلوگیری شود). این ترتیب می‌تواند ضایعات معرف را کاهش داده و نسبت را بهینه کند. 

هیچ پاسخ استانداردی برای نسبت اختلاط این دو وجود ندارد. نکته اصلی این است که لخته‌ساز معدنی به اندازه کافی بار را خنثی می‌کند و امولسیون آپام با مقدار کمی پل می‌زند و آن را تقویت می‌کند. در عمل، باید با توجه به کیفیت آب از طریق آزمایش‌های جار تنظیم شود. نسبت رایج مواد فعال 10:1 - 100:1 است. فاضلاب با کدورت بالا به سمت نسبت بالاتر (نسبت بیشتر لخته‌ساز معدنی) و آب با کدورت پایین به سمت نسبت پایین‌تر تمایل دارد.

تمرکز کارخانه ما بیش از 20 سال است که بر تصفیه امولسیون آپام فاضلاب سفارشی، تصفیه لجن در میدان نفتی تمرکز دارد.

کارگاه سنتز جیوفانگ فنی

آزمایشگاه جیوفانگ