نقش کاهنده نیروی درگ در سیال شکست هیدرولیکی
نقش کاهنده نیروی درگ در سیال شکست هیدرولیکی
ترکیب عامل کاهنده درگ:
ترکیبات کاهنده نیروی درگ متنوع هستند و ساختارها و ترکیبات شیمیایی متفاوتی دارند که ممکن است پلیمرها، سورفکتانت‌ها یا سایر مواد شیمیایی خاص باشند. به طور کلی، عامل کاهنده نیروی درگ با طراحی ساختار مولکولی خاص می‌تواند عملکرد کاهش مقاومت جریان سیالات در خطوط لوله را انجام دهد.
انواع مختلف ترکیبات عامل کاهنده‌ی درگ، از نظر حلالیت، پایداری و سایر جنبه‌ها، عملکرد متفاوتی دارند.
کاهش مقاومت اصطکاکیدرباره کاهنده درگ در میدان نفتی:
عامل کاهنده نیروی درگ می‌تواند مقاومت اصطکاکی را هنگام جریان سیال شکافت در لوله‌ها و چاه‌ها به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این امر انرژی مورد نیاز برای پمپاژ سیال شکافت را کاهش می‌دهد و در نتیجه هزینه‌های ساخت را کاهش داده و نرخ تزریق کاهنده نیروی درگ در سیال شکافت را افزایش داده و پیشرفت عملیات شکافت را سرعت می‌بخشد.
بهبود راندمان ساخت و ساز: به دلیل کاهش مقاومت اصطکاکی، می‌توان از تجهیزات پمپاژ با قدرت کمتر استفاده کرد که می‌تواند به طور مؤثر سرمایه‌گذاری تجهیزات و هزینه‌های عملیاتی را کاهش دهد. تحت شرایط یکسان تجهیزات، می‌توان به حجم تزریق بالاتری از کاهنده نیروی درگ در سیال شکست هیدرولیکی دست یافت که راندمان ساخت و ساز را بهبود می‌بخشد.
بهبود وضعیت جریان: جریان عامل کاهنده نیروی درگ در سیال شکستگی در لوله‌ها و چاه‌ها را روان‌تر می‌کند، تولید تلاطم و گردابه‌ها را کاهش می‌دهد و به بهبود ظرفیت حمل ماسه و پایداری کاهش‌دهنده نیروی درگ در سیال شکستگی کمک می‌کند.
تفاوت‌های اصلی در انواع کاهنده‌های نیروی مقاومت سیالات شکست کاتیونی در نوع مونومرهای کاتیونی، درجه کاتیونی و وزن مولکولی نهفته است:
برای دستیابی به راندمان بالای کاهش نیروی درگ: کوپلیمرهای صبح-دی ام سی و پم چهارتایی (عمدتاً با وزن مولکولی بالا) ترجیح داده می‌شوند.
برای مخازن با شوری بالا/حساسیت شدید به آب: هموپلیمرهای پی دی ام سی و کوپلیمرهای صبح دی ام سی (درجه کاتیونی بالا + مقاوم در برابر نمک) ترجیح داده می‌شوند.
برای الزامات مقاومت در برابر دمای بالا/برش: کوپلیمرهای صبح-دی‌ام‌دی‌ای‌ای‌سی (ساختار حلقوی باعث افزایش پایداری می‌شود) ترجیح داده می‌شوند.
در مناطق حساس به محیط زیست: مواد اصلاح‌شده طبیعی مانند نمک‌های آمونیوم چهارتایی کیتوزان ترجیح داده می‌شوند. در کاربردهای عملی، کوپلیمرها بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند (عملکرد متعادل‌کننده) و هموپلیمرها و مواد اصلاح‌شده طبیعی به عنوان مکمل (مناسب برای سناریوهای خاص) استفاده می‌شوند.
شرایط قابل اجرا در مورد کاهنده‌های نیروی درگ سیالات شکست کاتیونی باید به طور جامع در ترکیب با ویژگی‌های مخزن، سیستم‌های سیال شکست، تکنیک‌های ساخت و ساز و الزامات زیست‌محیطی مورد ارزیابی قرار گیرد. نکته اصلی، سازگاری با سناریوهای پیچیده با بهره‌گیری از عملکردهای ویژه گروه‌های کاتیونی و پایداری راندمان کاهش نیروی درگ است.